Tell the world we are coming home

Hierbij onze laatste Blog!

VRIJDAG

Onze laatste volle dag met de camper en we hebben besloten dat we genoeg gereden hebben en zodoende nog een dagje van het resort en zijn faciliteiten gaan genieten. Als we wakker worden is het weer niet al te denderend, het is bewolkt en het ontbreken van de zon maakt het zelfs een beetje fris. Na een korte wandeling door het park, waar Jo nog even heerlijk met haar voeten in de warme spa pool heeft gehangen, besluiten we even te gaan internetten, we moeten nog wat zaken uitzoeken, waaronder ons digitale fotoboek.

Tegen de middag schijnt de zon gelukkig weer volop en we gaan een potje mini golf spelen. vandaag is de dag dat de kinderen twee weken vakantie krijgen en dat is ook wel te merken, want het is druk op de camping, als we om de minigolf benodigdheden gaan halen, staan de mensen alweer in de rij. Daarna is het tijd om onze bagage in te pakken en camper leeg te maken. Ondanks dat we zoveel mogelijk alles op hebben geprobeerd te maken, blijft er nog aanzienlijk wat voedsel over. En om dat nu zomaar in de vuilnisbak te gooien dat is ook zonde. Dus trekt Jo de stoute schoenen aan en gaat naar de buren met de vraag of zij het wellicht willen hebben. Dat resulteert in een bescheiden ja, een wedervraag wat we ervoor terug willen hebben, met niks als antwoord terug en een gezellige babbel van zeker wel een uur. Onze buren zijn wederom grey nomads die vanwege het klimaat 4 maanden in de caravan in Cairns wonen, terwijl ze de rest van het jaar in Melbourne leven.

Vervolgens wordt er nog even gepoetst en geveegd en dan zijn wij er klaar voor om de camper morgen te gaan inleveren. Omdat we geen zin meer hebben om te zwemmen en het ook beter is voor Ba’s voet, kruipen we weer met een boek in onze vissersstoelen. Tegen vijven gaat voor de laatste keer de bbq aan. De buren wilden ons al uitnodigen voor de bbq, maar wij zaten zelf al te genieten van onze kolenbarbecue. Na het eten de allerlaatste dichte verpakkingen weggegeven en de aangebroken zaken weggegooid.

Ondanks dat we smachten om naar huis terug te keren, zullen we toch ook wel een beetje met weemoed terugdenken aan het buitenleven hier in Australië. Het weer is in ieder geval prachtig en we vinden het jammer dat we dat niet mee kunnen nemen naar Nederland.

Voordat we weer lost gaan kijken nog even online ingecheckt en we zitten op CX 102 op 59D en 59E.


ZATERDAG

Onze allerlaatste dag in Australië is aangebroken. Onze buren hebben al een briefje met hun e-mailadres aan onze deur gehangen en als Ba bij ze langs gaat om onze gegevens af te geven, is meteen weer voor 1,5 uur weg ;-) Als Jo dan bij ze voegt om ze echt onze laatste spullen te geven, zo hebben we zout gekocht, maar ja wie gebruikt er in 5 weken een halve kilo zout, dat zou toch zout zijn ;-) en babbelen gezellig over Europa en Australië. De mensen zijn zo dankbaar en blij dat we een praatje maken, dat de tijd vliegt en we ons moeten haasten om op tijd het resort uit te komen. Ons wordt nogmaals op het hart gedrukt dat als we weer komen, dat we dan echt even moeten bellen naar Jim (70) & Helen en dat we tenminste een paar dagen bij hun moeten blijven slapen. Dus de eerste uitnodiging om terug te komen hebben we al binnen ;-) Als we weggaan regent het, en onze opmerking, zie je wel dat het tijd is om te gaan, wordt door de Aussies op een andere manier uitgelegd, namelijk: Australia is crying because you are leaving, volgens onze buren.

Na afscheid genomen te hebben, rijden we naar het centrum van Cairns en parkeren daar onze camper om nog een beetje door de stad te slenteren (geen oude gebouwen zoals bij ons ;-) en ook tikken we nog een paar leuke souvenirs op de kop. Per toeval komen we op een lokale markt terecht waar we magnetische boekenleggers tegen het lijf lopen. Erg makkelijk! En de eigenaar blijkt een Hollander te zijn die op 9 jarige leeftijd uit Nijmegen is vertrokken, maar nog steeds redelijk Nederlands spreekt. Als we na een praatje 2 boekenleggers kopen, krijgen we nog Dutchie korting van maar liefst 37,5% zonder dat wij erom gevraagd hebben.

Dan is het tijd om ons hotel voor de laatste nacht te gaan opzoeken om alvast de bagage te droppen. Onze kamer in The All Seasons Colonial Club Resort is gelukkig al klaar en iets voor half 2 kunnen we inchecken. Daarna nog even tanken en op naar Apollo om daar de camper met waterdop ;-) in te leveren. Alles is in orde en de medewerker van Apollo wil ons graag wegsturen, maar we hebben nog een appeltje met ze te schillen ;-) Wat is Jo blij dat ze de wijze les van haar baas “vertrouwen is goed, controle is beter” te harte neemt en in Melbourne bij het ophalen van de camper bedwongen heeft dat men op papier zou zetten dat we een halve dag retour zouden krijgen. Nu 5 weken verder zijn er al vele zaken afgeschreven, maar het retour geld is er nog steeds niet. Dus dat gaan we even regelen ;-)

Het begint met gesputter, want niet Cairns maar Melbourne moet het regelen, maar daar hebben wij geen boodschappen aan, want Apollo is Apollo. Uiteindelijk wordt het door de manager allemaal netjes geregeld, net zoals onze nacht omdat we geen warm water hadden en de toiletblokjes die we teveel hadden. Alles bij elkaar genoeg om vanavond uit eten te gaan om te vieren dat we weer naar huis komen en om afscheid te nemen van Australië.

Vanuit Apollo weer een dikke 2 km teruggelopen naar ons hotel en het busje voor morgenvroeg naar het vliegveld geregeld. We vertrekken om 07.20 uur, dus dat wordt al om 06.30 uur ontbijten. Daarna heerlijk op bed gelegen, wat een luxe vergeleken met de camper en ook een heerlijke stortdouche genomen, de beste sinds 7 weken ;-) Het blijkt niet allemaal vuil te zijn op onze armen en benen, we blijken toch een kleurtje opgelopen te hebben ;-)Maar ook wat insectenbeten.

Dus mensen: tell the world we are coming home!!!! Met alle mooie herinneringen nemen we toch met een kleine traan maar met een zeer grote lach afscheid van de onderkant van de wereld. Holland here we come, over 45 uur zetten we hopelijk voet aan vaste grond in ons mooie kikkerlandje.

Liefs

Barry & Jolanda