Vitamine D

Zo we hebben weer stroom, dus net even nog wat details aan de blog van gisteren toegevoegd, we typen de blog meestal in 1x zonder het na te lezen, immers alle tijd telt voor de stroom ;-). En de namen van de foto’s aangepast, inderdaad we schieten zo’n 200 foto’s per dag, en er nog een fikse hoeveelheid aan toegevoegd.

Wat is een 4x4? Dat is een auto of bus die vier wiel wordt aangedreven. Dus niet alleen bij de voorwielen zoals bij de normale auto’s, maar bij alle vier de wielen. 4x4 wordt ook wel 4wd oftewel 4wheeldrive genoemd. Op deze manier heb je meer grip en kun je dus ook op zachte ondergronden rijden.

Hoewel de meeste van jullie vinden dat we ook van de zon in Nederland kunnen genieten zijn wij van een iets andere mening toegedaan. Immers we weten allemaal hoe wisselvallig ons weertje is en de laatste jaren zijn de zomers slecht. En is het een dagje mooi weer dan is het vaak door de week als we hard aan het werk zijn ;-) En we kunnen toch niet als melkflessen terugkomen, dan geloven de bazen nooit dat we 7 weken naar de zon op vakantie zijn geweest ;-)
Hoewel we geen strandmensen zijn maar graag iets actiefs doen en beleven, willen we toch ook echt een paar dagen in het zand liggen.

Vanmorgen scheen de zon heerlijk toen we opstonden, yes dat is al zo veel beter voor het humeur;-) Op naar Mackay dus, zo’n 300 kilometer verderop. Zo gezegd zo gedaan en al om kwart voor 8 rijden we weg. Nog niet veel later komen we voor een uitdaging te staan. De tank is bijna leeg, net zoals onze portemonnee. Gelukkig treffen we een tankstation met een ATM (een op zichzelf staande geldautomaat). Maar……….. al onze 4 pasjes worden wel geaccepteerd maar de machine weigert geld uit te keren. Dus vraagt Jo waar de eerst volgende bank zit. Het antwoord van de pompbediende is: in Sarina, zo’n 200 kilometer verderop. Oh jee, wat nu? Met onze laatste 32,10 AUD getankt, en Ba stopt de tank op 32,10 AUD maar bij het terughangen drupt er nog een druppel uit en staat de teller op 32,14 AUD. Ooo, oo een stuiver te veel, we hebben echt niks meer en onze pasjes doen het niet. Met knikkende knieën naar de kassa gelopen en gelukkig deden ze niet moeilijk over een stuiver, dus zonder naar de gevangenis te hoeven, mochten we verder rijden ;-)

Na het tanken geeft de teller aan dat we nog 220 km kunnen rijden en we moeten nog 200, dus dat wordt net aan. Iets wat we nog niet meegemaakt hebben, omdat we meestal als de tank op een kwart staat, gaan tanken. Onderweg blijkt dat het niet verwonderlijk is dat de eerst volgende bank 200 km verderop ligt, want we rijden door niemandsland, er is werkelijk niet te zien. Maar de Aussies hebben vanalles verzonnen om je over de vermoeidheid heen te helpen, zo staan er zogenaamde triviaborden onderweg. Hierop staan een soort triviant vragen waar je ongeveer 1 km de tijd voor hebt om een antwoord te verzinnen, want dan komt het bord met het antwoord. Grappig zeg ;-) En daarnaast heb je ook allerlei conversatieborden. “Is het nog ver, pap?” En dan krijg je 5 km verderop het bord “Ja, zoon, nog heel ver”. En dat gaat zo kilometers lang door. Om daarnaast ook een beetje te variëren in snelheid hebben ze ook nog de wegwerkzaamheden die we continu tegenkomen. Vandaag was het een dieptepunt in het aantal dode dieren die we langs de weg gezien hebben, het waren er zeker 100. En ze worden hier niet opgeruimd hoor, zo als we wel in Nederland met alle troep en kapotte banden doen. Lang leve Nederland! Wat we in Nederland ook niet hebben, zijn zo’n lange opritten vanaf de snelweg naar het huis dat je er gekleurde autobanden moet neerzetten om de aandacht te trekken. Maar 1 ding is wel hetzelfde, ook al woon je 200 km van de bewoonde wereld, je moet wel je vuilnisbak langs de openbare weg zetten om hem geleegd te krijgen ;-)

We zijn blij als we het stadje inrijden en een NAB (National Australian Bank) ontdekken. En nog gelukkiger zijn we als hij geld uitspuugt ;-) ATM's zijn dus onbetrouwbaar voor onze geldpassen met maestro logo, want ondanks dat er staat dat ze het accepteren, krijgen we vaak nul op rekest. Een Commonwealth bank, een Westpac of NAB doet het wel. Dus als je ooit gaat, vertrouw geen losse geldautomaat, maar ga naar een van de grote 4 Australische banken.

Sarina blijkt trouwens een doorvoerpunt te zijn. In Australië worden nog steeds o.a. kolen gewonnen en de transportwagons zijn hiervan een levend bewijs (zie foto). Jaarlijks wordt er zo'n 100 megaton (ja, je leest het goed, het is geen typefout) dat is 100.000.000.000 kg kolen, naar de kust verscheept!

Een paar honderd meter verderop zien we ook nog een tankstation. Joepie we zijn gered. Maar nee, we kunnen niet tanken, want het dakje van het tankstation zou maar 3m hoog zijn en onze camper is 3,5m hoog. Volgens ons was het veel hoger, maar het toch maar niet geprobeerd. Voor je het weet is er op het nationale nieuws: Nederlander rijdt dak van tankstation ;-) Als de Polen in Nederland dat nou ook zouden doen, dan zouden er ook niet zoveel problemen bij de Botlek tunnel zijn ;-)

Dus maar doorgereden. Op een gegeven moment staat er nog 50 km op de teller en gaat het tanklampje aan, maar nog steeds geen tankstation. Gelukkig is er een paar kilometer verder er wel een en we tanken een slordige 75 liter. Inmiddels zijn we in Mackay aangeland en na het informatiecentrum bezocht te hebben (een soort VVV) en bepakt en bezakt met informatiefolders naar buiten te zijn gekomen, besluiten we dat we op de camping Halliday Bay willen staan. We hebben immers dringend stroom nodig en volgens het boekje ligt deze camping aan het strand en kunnen we zo ook van het uitzicht genieten. Immers het is voor het eerst boven de 20 graden, de zon schijnt heerlijk en de lucht is baby blauw. Het park ligt alleen zo’n 50 km buiten Mackay, maar we besluiten er toch voor te gaan, we willen in de zon zitten en dan kunnen we morgen altijd nog even een stukje terugrijden. En zo gaan we op weg.

Echter bijna op de plaats van bestemming te zijn aangekomen, lijkt Ba vanuit zijn ooghoeken een klein bordje te hebben gezien en bij aankomst blijkt dat hij gelijk heeft. Er staat op: “Sorry, we are closed”. Jammer joh!!!! Dus de camper aan de kant gezet en alle boekjes weer te voorschijn gehaald en opnieuw rond gesnuffeld. Uiteindelijk besloten dat we vandaag al doorrijden naar de eindbestemming van morgen, namelijk Airlie Beach. Want daar is én het weer goed, én het ligt aan het water én vanaf daar we naar de Whitsunday eilanden én ze hebben er een 4,5 ster holiday park. Dus opnieuw worden de motoren gestart en daar gaan we weer. Tja, dan hebben we echt geluk dat we allebei kunnen rijden en elkaar kunnen afwisselen, want aan het einde van de dag vertelt de teller ons dat we 468 kilometer gereden hebben (en niet over Duitse autosnelwegen, maar over 90 km wegen).

De afgelopen 3 dagen hebben we zo’n 1250 km afgelegd en dat is te merken ook, want het landschap wordt leger, de temperatuur is aanzienlijk hoger (25 graden) en het is zo’n 45 minuten later donker kwamen we achter toen aan de BBQ zaten. We gaan hier voorlopig even blijven (we kunnen niet veel verder, want Cairns ligt bijna binnen handbereik ;-)) maar weten nog niet precies wat we gaan doen. Misschien een zeiltocht van een dag of meer, misschien naar de zee, we zien het wel. Maar we moeten wat vitamine D scoren, immers onze volgende vakantie is pas over een jaar aangezien de vakantiedagen (bijna) op zijn.

Ons park, Big 4 Adventure Whitsunday. bevat naast de gebruikelijke toilet, douche en stroommogelijkheden ook een mini golf baan, een mooi zwembad en is er iedere avond iets te doen. Vanavond konden we een drive in film kijken, maar dat laten we even aan ons voorbij gaan.

Jullie horen wel weer van ons! Graag horen we hoe het jullie vergaat!

Zonnige groeten!

Barry & Jolanda