K’gari

Zo, na 4 dagen is weer nieuws van deze kant. Zijn jullie al aan het afkicken? Immers over 14 dagen zitten wel “al” in het vliegtuig richting Nederland en is het afgelopen met onze blogs ;-) Tja, 14 dagen, we hebben de afgelopen week een periode gehad dat we in staat waren om onze vliegtickets te vervroegen en nu denken we, nog maar 2 weken.

Hopelijk hebben jullie je niet druk gemaakt dat jullie niets van ons hoorden, maar ja wij horen ook niets van jullie en gaan maar uit van geen nieuws is goed nieuws. Immers in Nederland kan er ook iets gebeuren, misschien nog wel sneller dan hier in Australië, want onveilig hebben we ons nog helemaal niet gevoeld, maar we gedragen ons dan ook volgens het ideale boekje.

Momenteel zitten we op een rest area vlak na Rockhampton, nog maar een kleine 1.000 kilometer van onze eindbestemming Cairns. Ja, we hebben dus nog zat dagen, maar het weer maakte dat we flink aan de kilometers zijn gegaan, want na 3 dagen regen zijn we het behoorlijk zat. Ja, we zijn een illusie armer en een ervaring rijker. We hadden ons een warm Australië met idyllische stranden voorgesteld, maar het weer valt vies tegen. Een domper op de feestvreugde, maar ja het leven bestaat niet uit alleen maar hoogtepunten ;-). En aan de andere kant, als we hier hoog zomer zouden zijn, zouden w e hutje aan mutje staan, dus dag vrijheid blijheid. Ach ja ieder nadeel heb zo z’n voordeel zou de grootmeester zeggen ;-) En nee we hebben niet de wedstrijd Nederland –Denemarken gezien, toen lagen wij lekker te pitten, wel vanmorgen de teleurstellende uitslag gelezen, maar gelukkig missen we al dat voetbalgeraaskal nu ;-)
Maar goed nu een lang verhaal, wees gewaarschuwd, van wat we de afgelopen dagen hebben beleefd.

DONDERDAG

Na de BBQ gisteren nog de film “the Expendables” gekeken, maar daar vonden wij niet zoveel aan. Vanmorgen gaat nog vroeger de wekker dan anders, want om half 8 vertrek de tour naar Fraser Island. Nadat de tas is gepakt en wij zijn aangekleed brengen we een bezoekje aan de lokale bakker voor een ontbijt, daarna is het wachten op de bus die ons oppikt. We zijn de eersten en hebben dus keus zat, wat betreft ons plekkie. Het wordt diegene achter de bestuurder, met de meeste beenruimte.

Mark is onze gids en busbestuurder van vandaag. We zitten dan wel in een heuse 4x 4 bus, maar juist daarom moeten we allemaal een gordel dragen. Want we vliegen heen en weer tijdens de totale rit van zo’n 200 kilometer over zandwegen en langs het strand. Tijdens de theebreak ontmoeten we bij een kop koffie en een muffin nog twee andere Nederlanders, die weer even blij zijn om hun moedertaal te spreken en te klagen ;-). Een is Rob, een jongen die net de middelbare school heeft afgerond en hier al 4 maanden heeft gewerkt en met 900 AUS per week goed geld heeft verdiend, en dat voor iemand van nog geen 20. Het meisje is na haar afstuderen even op reis gegaan, voordat het echte werken gaat beginnen. Maar van haar moeten we al snel afscheid nemen, omdat zij een tweedaagse tour heeft geboekt, en wij maar een enkele dag. Na de stop is het tijd om naar Lake McKenzie te rijden door het regenwoud. Het bijzondere is dat dit regenwoud op zand groeit, dat tref je nergens anders ter wereld. We hadden al plaatjes van Lake McKenzie gezien en het lijkt wel het paradijs. De Aboriginals hebben Fraser Island dan ook K’gari genoemd, het paradijs. En op de plaatjes ziet het er prachtig uit met het witte strand en gekleurde water, maar als we ter plekke aankomen, moeten we even slikken. Het water met zijn diverse kleuringen is prachtig, maar waar is het strand???? Wij hebben gezocht, maar het niet gevonden, we kwamen niet verder dan een strookje van nog geen meter ;-) En om te zwemmen was het erg koud, dus Jo heeft er alleen maar in gelopen, maar Ba moest er toch even in zwemmen.

Daarna reden we nog verder het regenwoud in en mochten we een wandelingetje door Pile Valley maken van zo’n 1,8 km voordat we terugreden naar Eurong voor het lunch buffet. Tijdens de lunch zaten we met Rob, de Nederlander, een Duitser, die zijn baan heeft opgezegd voor een reis van 7 maanden door Nieuw Zeeland en Australië, en in Nieuw Zeeland in die periode heeft gewerkt, en twee Australiërs uit Queensland, die al ruim 60 jaar hier wonen aan tafel. Het dure leven in Australië en de must visits komen ter sprake. De Australiërs weten ons te vertellen dat het minimum loon hier 600 AUD per week, is, omgerekend zo’n 2.000 euro per maand. Tja, de lonen zijn hier dus extreem goed en dan vallen de prijzen voor eten wel mee, maar voor ons als Europeanen is het gewoon zeer duur. Maar de Australische economie draait goed zagen we gisteren op de tv, een groei van 4,3 % voor dit jaar, terwijl de US nauwelijks 2% haalt en een groot deel van Europa in de min staat. Dus wie doet het er nou goed?!?! ;-)

Trouwens bijna alle oudere Australiërs die we de afgelopen tijd gesproken hebben, kennen wel iemand uit Nederland. Met name Friesland wordt heel vaak genoemd ;-) En ze kennen hier ook nog wel wat Nederlandse woorden, maar meer dan meisje, jongen en g*dverdomme is het niet ;-)

Achteraf zijn we blij dat we voor de georganiseerde tour gekozen hebben, want het rijden is soms echt een ramp. We zijn vandaag alle kanten op gehobbeld. Na de lunch zijn we op weg gegaan langs het strand naar het scheepswrak Maheno. Op weg er naar toe kwamen we bij een dode baby walvis (van zo’n 7 meter) die ze tevergeefs hebben geprobeerd te redden, maar nu wordt opgegeten door dingo’s. Dus ook deze Australische dieren in het wild gezien. We mochten dan ook absoluut niet te dichtbij komen. Dan nog een korte stop bij the Pinnacles, voor een berg gekleurd zand, en Eli Creek voor een kreek die zomaar uit de grond opwelt en dan is het tijd om terug te keren naar Rainbow Beach en onderweg zien we nog een mooie regenboog.

Terug bij onze camper aangekomen, de was die sinds gisteren op de waslijn hing, want de drogers doen het hier voor geen meter, weggewerkt ende vaat afgedroogd, want de theedoek was ook in de was en daarna zijn we dan begonnen aan de serie Lost, waarvan Ba 6 seizoenen à 24 afleveringen had meegenomen. Inmiddels is het weer omgeslagen en klettert het op ons camper dak.

VRIJDAG

Het heeft de hele nacht onophoudelijk geregend en als we wakker worden regent het nog steeds. De mensen om ons heen pakken ook hun spullen en vertrekken en ook wij gaan onze betaalde plek op Rainbow Beach Holiday Village verlaten. Maar we doen rustig aan, want onze tour is pas om 1 uur ’s middags en de regen weerhoudt ons ervan om wederom naar buiten te gaan. Dus krijgt de camper een beurt en worden de dekbedden buiten, onder de luifel wel te verstaan, gelucht. Doordat alles niet goed droogt, ruikt het een beetje muf en hopen we dat met luchten een beetje weg te krijgen, maar ja, wat warmer weer zou nog beter zijn ;-)

Na wat rond gehang is dan eindelijk de tijd aangebroken om de Sand Safari Tour te gaan doen. Om stipt 13.00 uur worden we opgehaald door Glen met zijn 4x4 en samen met nog twee anderen nemen we plaats in de auto. We rijden als eerste door het regenwoud, dat samen met dat van Fraser Island, groeit op zand, maar dat wel qua planten te vergelijken is met Borneo. We zien ook een boom die door de Aboriginals gebruikt zijn voor hun kunstwerken. Vervolgens rijden we na een bakje koffie over het strand en Glen verteld ons dat hier in de zomer zo’n 4.000 campers en caravan staan. Vandaag is er echter nauwelijks iemand te bekennen, maar ja kamperen in de regen is ook niet iets wat Australiërs aanspreekt, vertrouwt hij ons toe.

Dan rijden we door naar de vuurtoren van Double Island Point. Hoewel de regen uit de hemel valt, willen we perse omhoog. Ja, wat dacht je dan, we hebben er voor betaald, dan willen we het zien ook, ;-) Dus zijn we met de 4x4 omhoog gereden en de laatste 100den meters omhoog geklommen. De andere twee waren er iets minder blij mee, en op het hoogste punt was er door het slechte weer ook weinig te zien, maar we zijn er tenminste geweest en natuurlijk hebben we er foto’s genomen. Helaas ook geen walvissen te zien ;-(

Dan rijden we naar de andere kant van het eiland, waar we een prachtige Lagune met daarachter de zee zien. We weten de exacte naam niet, maar laten we het de lagune van Double Island Point noemen, (S25 56.433 E153 10.694) en we zijn blij deze tour te hebben geboekt, want je kan er alleen met een 4x4 komen. Nu is het weer drie keer niks, maar we kunnen ons voorstellen dat bij een mooie dag je je op deze plek in het paradijs voelt.

Daarna rijden we verder naar Coloured Sand. Om te begrijpen wat wij gezien hebben, moeten jullie een beetje de geschiedenis weten. Het vele zand dat zich in Australië bevindt, beweegt zich van Zuid naar Noord. Dat is dus ook de reden dat je in het noorden geen zandstranden meer vindt, maar dat ter zijde. Door het verplaatsen van het zand is er in miljoenen jaren Fraser Island ontstaan, dat nog geen 20 km van Rainbow Beach ligt. In al die jaren zijn er behalve zand ook mineralen met het water uit de bergen meegekomen. Dit alles leidt tot de prachtige gekleurde ZAND duinen die wij gezien hebben. Het ziet eruit als rots, maar het is echt zand. Je kan het zo afbreken en kapot knijpen. Zo hebben we alle kleuren variërend van geel, oranje, rood, roze en zelfs paars gezien. Echt heel heel mooi. Een aanrader deze tour, ook al staat hij niet in de Capitool reisgids! Glen onze gids liet ons ook zien, dat de Aboriginals het zand gebruikte om hun kunst te maken. Zo kun je met water en zand je handen insmeren en dan afdrukken in het witte zand maken. Ja, ja zo maakten de Aboriginals vroeger ook hun kunstwerken!!! En een gelukje van het natte weer van vandaag, doordat het zand nat is, zijn de kleuren beter (lees feller) te zien dan als de zon prachtig schijnt. En het is echt indrukwekkend, al lijken de foto's dat niet echt uit te drukken.

Daarna nog even de Carl Sandblow bezocht, niets meer eigenlijk dan een zandduin die door de wind weggeblazen wordt, en daardoor afslijt. Ook een mooie plek. Het in inmiddels ook opgehouden met regen en de zon gaat onder In het donker rijden we dan naar onze slaapplaats voor de nacht. Het is op de splitsing tussen Tin Can Bay en Rainbow beach, zo’n 30 km van Rainbow af. (S25 56.858 E 152 56.110 om precies te zijn) waar we een heerlijke chili con carne maaltijd verorberen.

ZATERDAG

Het is al vroeg dag en zelfs al voor onze normale tijd zijn we ons bed al uit, want we moeten al vroeg in Tin Can Bay zijn om de wilde dolfijnen te kunnen voeren. Als we daar rond half 8 aankomen is het al een drukte van jewelste. Als blijkt dat we echt in het water moeten staan, gaat Jo zich nog even snel verkleden in de camper. Na het aanschouwen van de 23 jarige wilde dolfijn en beluisteren van het praatje, kunnen we om 8 uur een emmertje vis kopen. In het emmertje zitten twee vissen (voor 5 AUD) en die mag je dan in een rij aan de dolfijn geven. Best leuk om te doen, maar volgens Ba is het de duurste dolfijn ter wereld ;-), omgerekend heeft de dolfijn in zijn 23 jaar al meer dan een miljoen euro aan visjes gekregen ;-) Omdat het een echte wilde dolfijn is, en dolfijnen ook nog eens slimme beesten zijn, wordt er nadat iedereen aan de beurt is geweest een ander soort vis aan hem gevoerd, zodat hij weet dat het feest voorbij is en hij weer naar open wateren vertrekt en de volgende dag weer terugkomt.

Vervolgens een stukje wezen rijden een wandeling van een kilometer of 5 door het regenwoud gemaakt, toen was het uit met de pret en begon het weer te plenzen. Onderweg naar Hervey Bay nog even in MaryBorough wat boodschappen bij de Aldi gehaald en een hamburger broodje gegeten bij de Hungry Jack’s (een soort Burger King). Dan in Hervey Bay even stoppen bij de Woolworth voor nieuwe kooltjes, shag en een sixpack bier (60 AUD), want ook al regent het met pijpenstelen we blijven geloven in beter weer.

Bij de waterlinie van Hervey Bay aangekomen was het weer al even triest als op andere plekken, maar toch onze jassen weer aangetrokken en een kort rondje gemaakt. Maar ja met dit trieste weer wordt de aanblik van de zee ook triest en zijn er ook geen walvissen te spotten.

Nog een oud kerkhof bezocht, dat past wel bij dit trieste weer. Dat is hier in Australië ook heel apart. Er staat geen heg of hek omheen zoals bij ons, soms is het gewoon een open weiland, waar grafstenen in liggen. Heel apart om te zien. Op het kerkhof kwamen we ook nog een grafsteen van een Aboriginal tegen, helemaal fel gekleurd, zeer apart om te zien. En zoals Ba droog zei: tja, ook Aboriginals gaan dood. ;-)

We moeten naar het noorden en dus besluiten we weer een eind te rijden om onze nacht op Apple Creek door te brengen. Zo goed als het gaat onze natte kleding uitgehangen en een heerlijke Hollandse bloemkool met worst gegeten. Ook onze eettafel en tv kijk plaats weer omgebouwd. We blijven op zoek naar de ideale combinatie ;-)

ZONDAG

Even de weersvoorspellingen gecheckt en het ziet er niet goed uit. Het is en blijft bar slecht weer,. Ja, de aussie balen er zelf ook stevig van, want aan de Goldcoast, Sunshine Coast en Fraser Coast is het normaal het beste klimaat om te vertoeven en vele mensen zijn er dan ook vanwege hun lange weekend (maandag is hier ene nationale feestdag, namelijk Queensday) hier naar toe gekomen.

De donderslagen, de buien, ;-) we zijn het zo zat dat we wederom besluiten om vandaag een flink stuk te rijden. Ook al lopen we nog steeds 8 dagen voor op onze planning (lees we hebben nog 8 dagen over), we moeten de warmte in, want zo is het echt minder, ook voor ons humeur. Dus rijden we even na achten weg richting Bundaberg waar we even kort de beentjes strekken om vervolgens door te rijden naar Yeppoon waar het volgens de weerberichten 23 graden en droog zou zijn. Onderweg veel door het boerenland gereden met zijn suikerriet en nog een bakje aardbeien bij de boer gekocht, samen met 2 paprika’s en 1 suikermais voor slecht 7,5 AUD. Straks een proeven of ze zo lekker smaken als ze eruit zien.

Het is al druk op onze onbetaalde Yaamba rest area: Na een plekje te hebben gevonden, even een babbeltje gemaakt met onze buren en hun herdershond Misty. Het is een gepensioneerd stel dat hun huis en bezittingen verkocht hebben, en een 4x4 en een caravan gekocht hebben en nu door Australië gaan trekken totdat hun leven eindigt. Ze zijn echter pas net 2 weken bezig en ze wisten ons te vertellen dat ze een camper toch makkelijker vonden dan een caravan met 4x4. Beide niets voor ons, zoals we er nu over denken. Maar in ieder geval beter dan achter de geraniums zitten ;-)

Ja, die 4x4 die zie je overal hier. We schatten dat zo’n 80% van de auto’s hier een 4x4 is. En als we hier zouden wonen, dan zouden wij er ook een kopen. Weten jullie nog dat wij die grindweg van Noosa naar Rainbow beach genomen hebben? Onze gids Glen van de Sand Safari Tours vertelde ons doodleuk dat de meeste gebruikte weg van Noosa naar Rainbow de weg over het strand is. Immers als het regenseizoen is, dan staan de andere wegen gewoon onder water en daarnaast is de weg over het zand de makkelijkste, maar tja dan moet je wel een 4x4 hebben.

Op onze rest area is ook een gratis koffiekraampje aanwezig. Het wordt gerund door vrijwilligers en de donaties komen ten goede aan een of andere sportclub. Nadat Ba een bakje koffie heeft gehaald en Jo een droog koekje heeft meegenomen, besluiten we het kunstje van het lokken van regenboog lori’s te kopiëren van de andere mensen. En ja hoor het werk, we strooien wat kruimels van het koekje en de regenboog lori’s vliegen er als ongedierte op af. Wat een prachtige beesten! Tja, omdat vogels in Australië net zoals de andere beesten, weinig natuurlijke vijanden hebben, zijn schutkleuren niet nodig en kunnen ze zich in de prachtigste verentooien vertonen. Na ze gevoerd te hebben en natuurlijk de nodige foto’s genomen te hebben, weer terug naar onze camper om nog even een uurtje buiten te zitten, want dan is het donker.

Zo dat was het weer. We gaan nu aan de spaghetti met witte saus en hopen morgen op een stralende dag. De weersvoorspellingen zijn goed, nu maar eens zien of het bij het rechte eind hebben. Dan zullen we de BBQ zeker weer tevoorschijn halen!

Cheers!

Barry & Jolanda