De beste chauffeur van Australië

Dankzij de vele reacties op onze laatste twee blogs zijn we er achter gekomen dat ons wel meer mensen volgen dan dat wij denken. Dus we verwachten dan ook een hele fanclub als we op 25 juni weer om half 7 ’s morgens op Schiphol landen ;-) Maar even zonder gekheid, je kunt ons niet blijer maken dan een berichtje terug achter te laten.

We hopen dat het onze volgers wel duidelijk is dat onze blogs gelezen moeten worden met een KNIPOOG, hopelijk vatten jullie verhalen ook als leuk en grappig op en kunnen jullie je voorstellen hoe dit uit onze monden zou klinken. Immers op papier kan men toch het net even anders lezen dan wij bedoeld hebben. Onze blogs zijn bedoeld als een LUCHTIGE MANIER van het beschrijven van ons leven aan de andere kant van de wereld. Wij hebben fun en hopen dat we jullie met onze verhalen en onze manier van vertellen ook kunnen laten meegenieten van onze fun.

En over die ruzie, dat was ook met een knipoog geschreven. In de 10 jaar dat we nu samen zijn, hebben we heus wel vaker woorden. Dat heeft niets met een huwelijk te maken. Gelukkig komen we te weten, dat ons” huis ook zo af en toe gebruikt “wordt, wat ons betreft prima als we alles straks maar weer alles terugvinden, inclusief onze drie schatjes.

En dat het gras altijd groener is, dat blijft toch zo. Sommige mensen zijn wellicht een tikje jaloers dat wij zo ver weg en in zo’n mooi land zitten, wij zijn misschien wel een beetje jaloers op het weer in Nederland van de afgelopen weken. Want de hoogste temperatuur die wij tijdens onze maand vakantie gehad hebben is 20 graden en dat was vorige week in Sydney. Tja, dat is soms wel even balen, omdat we gedroomd hadden om veel te zien, maar ook om een boekje aan het strand te lezen, te zwemmen in de zee en de bbq’en ’s avonds. Van al die laatste zaken is het nog niet gekomen. Maar we blijven positief, hopelijk komt het er de komende 24 dagen nog van.

Een ding is inmiddels geregeld: we hebben vandaag eindelijk in Port Macquarie een inklapbare bbq gevonden. We lopen al zo te zoeken naar een wegwerp bbq of een rekje, maar niets tot vandaag. Maar goed laten we even teruggaan naar wat we de afgelopen tijd meegemaakt hebben, zodat jullie geen gaten in de film hebben ;-)

Gistermorgen hebben we onze staplaats met gratis toiletstroom verlaten en zijn we eerst naar de rotsraveringen van de Aboriginals in Woy Woy gereden. (Het is hier gebruikelijk om plaatsen met dezelfde dubbele namen te gebruiken, zo heb je Wagga Wagga, Gumly Gumly en Jellat Jellat, etc.) Daar rotsgraverigen bekeken, we zijn dus niet IN een grot geweest, het was gewoon een grote platte steen, waar ze met een andere stenen een figuur hebben ingeslagen. Apart om te zien, maar als je had gezegd dat ze dat gisteren hadden gedaan, in plaats van 200 tot 2000 jaar geleden, hadden we het ook geloofd. En het was duidelijk dat dit geen toeristisch plekje was, want er was niemand te zien, zelfs geen Chinese vriend.;-)

Daarna doorgereden naar de tweede stad van New South Wales, namelijk Newcastle. We hebben de komende dagen even weer wat meer kilometers af te leggen, omdat we de afstand naar Brisbane moeten overbruggen de volgende echt grote stad, waar we een paar leuke dingen op het programma hebben staan, waaronder een bezoek aan de tijgers, het voeren van dolfijnen en een bezoek aan een Koalapark waar ze nog veel meer wilde dieren hebben. Hoezo houden wij van dieren ;-)?

Even afdwalen: bij gebrek aan beter of soms gewoon om het verstand op nul te zetten, kijken we wel eens naar het televisieprogramma: De slechtste chauffeur van Nederland. Ongelofelijk dat die mensen een rijbewijs hebben gekregen. Nu nemen de Aussies veel tv programma’s van ons over, dus hier hebben ze ook The Voice of Australia, Het Blok, Weekend Miljonairs en Peking Express (gezien in Ibis Hotel in Melbourne). Nou wat ons betreft kunnen ze het programma de slechtste chauffeur van, beter niet overnemen, want dan kunnen we zo goed als iedereen nomineren. En als ze het de beste chauffeur van Australië gaan maken, dan gaan wij vast winnen ;-). Zonder gekheid, ze rijden hier echt raar. IS de maximale snelheid 110 km op de highway, duurt het zeker 5 minuten voordat twee auto’s elkaar ingehaald hebben. Dat is wat je normaal in Nederland bij vrachtwagens ziet. En van het feit dat je snel moet inhalen, zoals ze het ons in Nederland geleerd hebben, hebben ze hier vast nog nooit van gehoord. Ook gaan de zogenaamde snelwegen dwars door alle stadjes en dorpjes. En dan moet je vanwege een schoolzone (langs een snelweg!!!!!) ineens 40 rijden. Wie dat bedacht heeft, moet echt eens een kijkje naar de Nederlandse infrastructuur komen nemen. Onnodig rechts rijden? Kennen ze hier niet, ze blijven gewoon lekker hangen ook als ze links voorbij gereden worden. En boetes? De verkeerspolitie bestaat hier volgens ons niet echt, want ze trekken zich niet al te veel van alle regels aan. Wij houden ons er natuurlijk wel netjes aan ;-), want anders zal je zien, dan zijn wij juist de pineut. Er rijden hier trouwens ook auto’s rond met of een L of een P erop. De L is ons ook wel bekend, maar de P staat voor pas je rijbewijs, waarbij een rode P staat voor minder dan een jaar en een groene P voor tot 3 jaar. Rij je mooi voor l*l hier! En het grappige is, is dat letterplaatje allemaal vodjes zijn, die ze ff achter de nummerplaat steken.

Toen we in Newcastle aankwamen regende het, maar gedurende onze rondwandeling door de haven en de stad, liet het zonnetje zich zien. Onderweg gestopt bij Queens Warf Kitchen en een terrasje gepakt met een late lunch c.q. vroeg diner. Voor Ba een immense visschotel van het huis en voor Jo een bescheiden brood met gegrilde kip en patat. Daarna doorgelopen naar de kathedraal, waar we tussen de bomen immense spinnen ontdekten. Bah, snel wegwezen hier. Ook de obelisk bekeken, net zoals het fort om de Russische invasie te stoppen en ook heerlijk langs het woeste water gelopen en naar de deltavliegers gekeken.

Omdat de parkeertijd afgelopen was, weer teruggelopen, de camper verplaatst naar het terrein ernaast en de lange pier richting de vuurtoren afgelopen. Het begon inmiddels al te schemeren en eigenlijk hadden we al op weg moeten zijn naar een slaapplaats, maar Jo wilde perse nog even langs het water lopen. Dus dat gedaan en vastgesteld dat de haven van Newcastle in vergelijking met die van Rotterdam niet zo heel veel voorstelt. Inmiddels was het donker geworden en besloten we onze plannen wederom om te gooien. Hoewel een betaalde site erg nodig was, vanwege de was die er nu lag, besloten we toch nog voor een nachtje een onbetaalde plek op te zoeken. Dus werd het de 12 Mile rest Area, zo’n 50 kilometer buiten Newcastle. Gelukkig vind Ba het niet erg om in het donker te rijden en zonder problemen waren we iets voor half 7 op onze eindbestemming, waar we nog gezelschap hadden van wat andere overnachters. Omdat we geen internet en geen stroom hadden, gezellig de film “The Girl with the Dragon Tatoo” gekeken om daarna heerlijk te gaan slapen.

Vanmorgen zijn we weer op tijd wakker en Ba is een beetje ziek. Hij heeft een snotneus, nee er staat niet hij is een snotneus ;-) die tijd zijn we al een hele tijd voorbij. Tja, het weer is dan ook nog niet echt optimaal. Even na achten reed de camper richting Port Macquarie onze eindbestemming voor vandaag. Daar in het centrum aangekomen even rondgewandeld en een bbq gevonden in de Lo Go shop. De eerste keer dat we zoiets tegenkomen en aangezien we al lang zoekende zijn, deze maar meteen meegenomen, net zoals een nieuwe sweater voor Ba, neusspray en strepsils van de apotheek. Tegen tweeën naar Melaleuca Caravan Park gereden om te wassen, drogen, douchen en alles weer van stroom te voorzien. Na aankomst begon het te regenen, dus zijn we de verder middag en avond niet verder gekomen dan onze camper.

Terwijl Ba even aan het douchen is, checkt Jo even haar webmail. Waarom zien we jullie al denken? Je hebt toch vakantie? Dat klopt, maar mijn werk is onderdeel van mijn leven en ik wil gewoon een beetje bij blijven. Ik lees de mails wel, maar reageer alleen niet. Hadden we het van de week over. Het is niet zo dat we nu weer allebei staan te springen dat we willen gaan werken, maar we vinden het beiden zeker ook niet erg. Want zo’n job als van een stop/slow bord waar we het in een van de eerdere blogs over hadden, dat is niet voor ons beiden. Ba moet de haven hebben en Jo uitdaging.

Het avond eten bestaat vandaag uit kangoeroe steak gemarineerd in de pruimensaus (hebben we zo gekocht) met groene asperges met pepersaus (hebben we ook zo gekocht) en een soort groente rösti die wij bij gebrek aan grill of frituurpan gewoon in de koekenpan klaarmaken. Daarbij dan nog wat rauwkost en cowlesla en de maaltijd is compleet. In Nederland is het asperge- en aardbeienseizoen nu in volle gang. Iets waar we normaliter vollop van genieten. Helaas hebben ze dat niet hier Down Under. Ach ja, tot volgend jaar!

Zo dat was het weer. Alvast een welterusten vanaf de andere kant van de wereld!
P.S. Omdat we nu weer volop stroom hebben, waar we ook nog eens voor betaald hebben, hebben we ook nog wat foto’s geplaatst bij de vorige blog.


Groetjes!!!