De warme douche

Na in Narooma te hebben ervaren dat een warme douche betekent dat je wel hartelijk verwelkomt wordt, maar dat je mag douchen in een ijskoude straal, zijn we gistermorgen op weg gegaan naar de hoofdstad Canberra, omdat we sowieso een nieuwe digitale camera moesten hebben. En aangezien de winkels niet dicht in de buurt liggen, was het een geluk bij een ongeluk dat Canberra op het programma stond. Via de Princes Highway en de Kings Highway reden we dan prinsheerlijk (ahum, wat kunnen die mensen hier heuvel op, heuvel af en bochten in de eenbaansweg leggen) Canberra in.

Tja en daar begon dan de eerste echtelijke ruzie ;-) Wat een ellende vond Ba het om met de camper een parkeerplek te zoeken die ook nog eens voldeed aan de door Canberra gestelde voorwaarden. Jo zag wel mogelijkheden, maar die werden door Ba of de bordjes weggeveegd. Maar ja, alsof je in Rotterdam Centrum even makkelijk een camper van 3,5 meter hoog, 7 meter lang en dik 3 meter breed de parkeergarage kan inrijden. Ach ja, wij en de camper hebben het overleefd en we hebben een plekje gevonden in een woonwijkje. Wel waren er nog wat twijfels over de betekenis van het zeer onduidelijke parkeerbordje, wat ook overal weer anders was, dus de eerste de beste voorbijganger aangesproken voor wat uitleg. Met onze gps en mond komen we een heel eind ;-) Maar we hebben het geweten aan wie we het vroegen, hij bleef maar praten en praten over het parkeerbeleid in Canberra terwijl onze tijd tikte, zoals hij vertelde. Maar na 10 minuten een opening gezien om het gesprek af te breken en op weg naar de Dick Smit. Voor de nieuwsgierige onder jullie, in Australië mag je op bepaalde plaatsen maar een bepaald aantal uur parkeren of bepaalde tijden. En dit is alles is dan terug te vinden op rood en groene bordje met pijlen naar links en rechts. Voor de duidelijkheid ;-) En om het makkelijker te maken, gebruiken ze geen parkeerschijf, maar komt de parkeerwachter met een “krijtje” langs om te bepalen wanneer je er stond. Dus als je de parkeerwachter net de straat uit ziet lopen, kan je de voorgeschreven 2 uur best even verlengen ;-)

Uiteindelijk de Dick Smit gevonden en Ba’s humeur was weer een beetje terug en in de winkel op zoek gegaan naar een nieuwe digitale camera. Vanwege de andere stekker hier, is het uiteindelijk een camera op batterijen geworden, want die kan je in Nederland ook gewoon opladen. Hij is wel een beetje aan de grote kant, maar het moet maar. We hadden niet meer geld over voor een tijdelijke camera.

Daarna nog het Australian War Memorial bezocht. Zeer indrukwekkend gebouw. Het is ons al opgevallen dat de gevallenen in alle oorlogen uitvoerig en groots herdacht worden, maar dit was toch wel het allergrootste eerbetoon wat we tot nu toe gezien hebben. Bij de way, iets anders, maar waar ze ook heel goed hier in Australië in zijn, zijn wegwerkzaamheden. Tjonge tjonge we komen ze meer dan een handvol per dag tegen. En we hebben al besloten dat als we hierheen gaan emigreren dat we dan de bediener van het bord slow/stop gaan worden. Wat een luize baan is dat zeg. Maar zo snappen we wel waarom Australië zo weinig werklozen heeft. Voor het asfalteren van een stukje van 100 meter, zijn er sowieso 2 bordbedieners, 1 toekijker, 1 machine bestuurder en nog 2 andere aanwezig. De bordbediener geeft aan de ene kant het stop teken, zodat zijn collega aan de andere kant het slow tekenen kan geven aan de auto’s. Als ze zin hebben, dan draaien ze het om, zodat de andere auto’s kunnen gaan rijden. Het maakt trouwens niet uit als ze even gaan bellen, een kop koffie gaan drinken of gewoon even gaan zitten, wat het kan allemaal met 1 hand. In Nederland hebben we daar een stoplicht voor, maar dat is hier blijkbaar te duur of zo. Ach ja, maar dat terzijde.

Het weer was al niet al te best, het was grijs en het miezerde een beetje. Dus hoewel we de Mount Ainslie met zijn 846 meter zijn opgereden om een zicht over Canberra te krijgen, wisten we niet hoe snel we weer van het uitzichtspunt in de camper moesten komen. Brrr wat koud! Dus besloten we al onze plek voor de nacht op te zoeken. Het werd Hughie Edwards VC rest area vlak naast de snelweg, maar wel gratis. En als je naar links keek, zag je een prachtig monumentale wandeling en niet de rottige voorbij razende auto's. Voordat de deuren dicht gingen nog even een wandeling gemaakt langs de herdenkingstekens en toen zagen we ineens een groep van zo’n 40 kangoeroes in het weiland ernaast staan. Tja, het is ons al opgevallen, je komt zo overal tegen waar je het niet verwacht en waar de bordjes staan, zie of hoor je ze niet ;-)

Het was vrij koud in de camper en de Russische stroganoff met pasta kon er ook geen warmte in brengen. De stroganoff was ver te zoeken, het had niets met de Nederlandse stroganoff te maken. Met een dekbed en deken op de bank hebben we de film “The Mechanic” gekeken en daarna was het tijd om het bed in te duiken. Maar met 3 dekbedden hebben we een heerlijk warme nacht gehad.

Voor de mensen die denken dat we niet genoeg rust krijgen, omdat we zoveel zien: het tegenovergesteld is waar, we lijken wel marmotten ;-) We passen ons aan aan het Australische leven, dus meestal gaat de wekker op de tijd dat hij ook thuis afgaat om te gaan werken en dan begint onze dag zo uiterlijk tegen 7 uur. Aangezien het om 6 uur ’s avonds hartstikke donker is en we geen televisie met commerciële zenders hebben, gaat meestal tussen 9 en 10 het licht uit. Een enkele keer zelfs vroeger of een beetje later, maar we hebben nog nooit doorgehaald ;-) Meestal slapen we dus een uurtje of 10. Vermoeiend hoor dat wereldreizen ;-)

Omdat we er gisteravond achter kwamen dat de vieze watertank vol zat, gisteren geen afwas meer gedaan. En Ba kwam met het idee om voor de verandering eens buiten de deur te ontbijten, dus waar gingen wij vanorgen heen?????? Naar de Subway, ons favorietje tijdens deze reis, voor een vers broodje met lekkere rauwkost en voor Ba natuurlijk een kop koffie ;-)

Daarna op naar het Parliament House met zijn beroemde gebouwen in de driehoek van waaruit Canberra is opgebouwd. Zoveel problemen als het gisteren gaf om de camper te parkeren, zo makkelijk was het vanmorgen. Altijd handig wat research via Google Maps!
Iedereen had gezegd dat we Canberra net zo goed over konden slaan, maar al onze hobby geocachen uitoefenend, hebben we ons uitstekend vermaakt. Het weer was al stukken beter dan gisteren. De zon schijnt, ook al was het nog steeds koud, de wind was aanwezig maar het was tenminste droog. Tijdens onze wandeling hebben we o.a. de nieuwe en oude zetel van het parlement gezien, de nationale bibliotheek (waarin zoals bij wet is vastgelegd, ze van elk Australisch boek, ter archivering een exemplaar moeten hebben) en hebben we zelfs een blik geworpen in het Australische museum voor de kunst. De skyspace was leuk om te zien, maar de rest vonden we maar saai. En we mochten niet eens foto’s maken ;-)

Een stuk verderop waren we aan het wandelen door een ruig park en ineens stonden we weer oog in oog met een hanggroep van 9 kangoeroes ;-) Jo kon ze tot op 50 meter naderen voordat ze er met reuze sprongen vandoor gingen. Een stukje verderop zagen we opeens nog een enkele kangoeroe staan die ineens ook begon te sprinten, maar nu op volle snelheid. Bleek er een zwarte hond achteraan te zitten, maar die moest toch echt wel het nakijken laten.

Aangezien we de hoogtepunten die we van Canberra wilden zien, gezien hadden, besloten we onze planning drastisch te wijzigen in verband met het koude weer. Geen idyllische stranden bij Jervis Bay en geen Sea Cliff bridge, maar direct door naar Sydney, zo’n 300 kilometer verderop. We kunnen toch niet van het water en de zon genieten, dus kunnen we maar beter maken dat we snel wat warmer gebieden opzoeken, want we zijn nog steeds twee witte melkflessen ;-)

Zo gezegd zo gedaan en zo’n 50 kilometer voordat we in Sydney zijn, zien we al een bord Welkom in Sydney. Zo kunnen wij ook aan 7 miljoen inwoners komen ;). Dan zetten we een bord Welkom in Rotterdam al in Amsterdam neer ;-) Gisteren mocht Ba rijden in Canberra, Jo had vandaag de schone taak om Sydney met de camper binnen te komen. Zo had ze de luxe om de hele tijd van Canberra naar Sydney over een tweebaanssnelweg te rijden (zonder bochten), echt een unicum in dit land en moest er zelfs tol betaald worden vlak voordat we er waren. Maar waarom zetten ze het bordje dat je geen 5 cent mag gebruiken om gepast te betalen, pas 2 meter voor de slagboom als er geen weg meer terug is?????

Gelukkig hoeven we niet het centrum in met de camper, maar stopt onze reis in de voorstad Lane Cove genaamd. Daar zoeken we het camper park: Lane Cove River Tourist Park on Plassey Road, op. Hier is het wel nog druk, maar gelukkig is er nog een plekje. Tja wat wil je, dit is de camperplek in de buurt van Sydney en vlakbij het openbaar vervoer. Want met de camper Sydney in, gaat het nooit worden, wordt overal afgeraden! En dat het noodzakelijk is om hier te staan, merken we ook wel aan de prijs die we voor een nacht moeten betalen. Het is niet anders, maar alleen maar een camper huren en dan goedkoop zelf eten koken, is slechts maar ene halve waarheid, zijn we nu achter ;-)

Na de koude douche van de Big $ camping in Narooma, was er de hoop op een betere douche hier in Sydney. En gelukkig!!! Jo was zo blij als een klein kind met een warme douche in een ruimte groter dan 1 vierkante meter om je kont te keren. Wat kan geluk toch in kleine dingen zitten ;-)

Terwijl Ba daarna de douche gaat uitproberen, doet Jo de afwas van gisteren, we hebben immers in het park ook ons afvalwater kunnen dumpen. Daarna kunnen de pannen weer gebruikt worden voor het eten van vanavond. Het is taco met gehakt, verse paprika, ui en komkommer.

Als Jo na het eten weer staat op te ruimen en Ba het water aan het bijvullen is, wordt er ineens op het raam geklopt. Als Jo gaat kijken, blijkt dat Ba vriendjes is geworden met een KoesKoes. Een soort grote buidelrat, echt schattig om te zien, en echt minder lelijk dan een gewone rat. We geven hem een snee brood en hij eet uit onze hand en we moeten uitkijken dat hij niet even de camper in hupt. Als Ba even later naar buiten gaat om een peukje te roken, vinden we zijn kleine bedank attentie. Een mooi hoopje keutels op onze campertafel ;-) Lijkt Ba wel na het eten ;-)

Morgen gaan we met het openbaar vervoer naar Sydney en we hopen ook ’s avonds de lichtshow bij het Opera House te gaan bezichtigen. Dat is pas sinds gisteren actief. Hebben wij weer geluk ! Toevallig gisteren op de tv gezien. En dat wordt dus onze eerste keer dat we ook ’s avonds op stap gaan, maar daarover later meer. Zoals de planning eruit ziet, blijven we hier nog wel even hangen.

Groetjes

Barry & Jolanda

P.S. Geniet van jullie lange Pinkerweekend! En een reactie terug vinden we altijd erg leuk om te lezen. Is voor ons ook verslavend hoor! Dus mensen die altijd alleen de mail lezen, klik eens op de link dan zie je ook onze foto’s en dan kan je ook reageren, dat zouden we erg leuk vinden!