Kia ora (Hallo in het Maori)

Vannacht worden we voor de tweede keer deze vakantie ’s nachts wakker gebeld. Iedere keer is het dan behalve even ontwaken, ook een schrik om het hart. Het zal toch niet dat er thuis iets aan de hand is met een van onze dierbaren of een van onze lieve katten.. Omdat Ba’s telefoon dienst doet als modem is zijn nummer doorgeschakeld naar de telefoon van Jo en komen alle oproepen dus daar binnen. Gelukkig is het een privé nummer en we besluiten niet om te nemen, en ons om te draaien om weer verder te slapen.

Van een aantal reacties op onze blogs lijken we op te maken alsof onze blogs als klagend wordt ervaren. Klagend over de regen, over het dure leven in Nieuw Zeeland. Laten we voor eens en altijd duidelijk zijn ;-) We klagen absoluut niet, we delen alleen onze belevenissen en dat is niet alleen maar rozengeur en maneschijn. ;-) Sommige zaken zijn gewoon totaal anders dan dat we ons ervan voorgesteld hebben, maar dat is alleen maar goed voor onze ontwikkelingen. En we zijn van het type “het glas is half vol en niet half leeg” en dus proberen van iedere situatie het beste te maken. Zo leidde het goedkoop boodschappen doen tot een soep die bijna allen maar naar water smaakte, maar we hebben er hartelijk om kunnen lachen. En die regen, tja ook daar kunnen we niet veel aan doen, maar van een paar druppen gaan we heus niet dood, alleen moeten we soms onze plannen iets aanpassen, maar dat geeft niet.

Vanmorgen in het Novotel in Rotorua voor het eerst een ontbijt gehad dat lijkt op een Europees ontbijt met zijn pannenkoeken, croissants en yoghurt. Dat bevalt ons een stuk beter ;-)
Na het ontbijt een rondje door het centrum van Rotorua gelopen en ruim de stinkende rottende eierlucht mogen inademen van de zwavelbronnen. We hebben het war memorial park, government gardens, blue bath and the Polynesian spa bezocht. Daarna was de zon al zo hoog aan de hemel dat we de jassen uit konden laten en zijn we met de auto naar Whakarewarewa (ja spreek dat maar eens goed uit, zonder een biertje op te hebben ;-) ) Thermal Area gereden om een echt dorp van de Maori te bezoeken. Zo anders dan dat we ons beide voorgesteld hadden. Zo commercieel en helemaal niet echte restanten van de oude cultuur. We hebben naar een leuk ritueel gekeken en dat leek echt, maar nog geen 10 minuten na de show waren de Maori’s weer omgekleed in normale kleren en reden ze naar de stad. Kortom ene Maori is een gewone (vaak ongeschminkte) Nieuw Zeelander met een iets donkere huid en that it.

Daarna hebben we ook nog Rainbow Spring the Kiwi experience bezocht. Ook een kleine teleurstelling. Zoals al eerder geblogd is het nationale symbool van Nieuw Zeeland een kiwi en dan zowel in de betekenis van het fruit (wat we gisteren aanschouwd hebben) als een vogel die leeft in de nacht. Na een fikse entree (hoezo commercieel) mochten we allerlei bomen en papegaaien aanschouwen, leuk maar niet ons doel. Uiteindelijk komen we dan bij het Kiwi centrum terecht waar we na wat informatie gelezen hebben de donkere ruimte binnenstappen. Een eerste ronde levert geen kiwi op, maar vastberaden als we waren dat we het park niet zouden verlaten zonder dat we een levende kiwi gezien hadden, nog maar eens langs de donkere ramen gelopen. En ja hoor, daar werd er een kleintje gespot. Foto’s maken was verboden en onmogelijk. Even later ook nog een groter exemplaar in de schemer gespot. Vervolgens nog even van de wildwaterbaan gebruik gemaakt. Heel kinderachtig, maar wel grappig want er stond toch niemand in de rij. Gedurende de vaart met het bootje werd de geschiedenis van Nieuw Zeeland kort uitgelegd en daarna volgde de grote afdaling met bijbehorende plons.
Als afsluiter van de dag nog een rondje rond het meer van Rotorua gereden en een stukje door een bos gelopen naar de bron van waaruit het meer gevoed wordt. Volgens het informatiebord kwam er 4 miljoen liter water per uur uit het gat in de grond. En het water was zo helder dat je 15 meter diep het gat in kon kijken. Een mooie rustige en serene omgeving. :Prachtig!

Inmiddels had de Ford ook dorst gekregen en mochten we even bijna 60 liter à 2,08 NZD tanken. Daarna nog even bij Park’n Grab een gigantische supermarkt (vergeleken met die van ons, beetje een formaat à la de Makro) gekeken. Daar doen de Nieuw Zeelanders dus hun boodschappen en de prijzen waren een stuk lager dan de supermarkten in de miljoenstad Auckland. Hier kostte een kilo kipfilet zo rond de 7 euro in plaats van 13 euro. Helaas kunnen we nog geen gebruik maken van deze super aangezien we nog steeds in hotels zitten en we niets mee kunnen nemen naar Australië. Dus werd het vandaag de KFC. Heel anders dan in Nederland en voor ons niet zo voor herhaling vatbaar. Weer iets geleerd!

Zo na vandaag aanzienlijk de toerist te hebben uitgehangen, met desbetreffende bijdrage aan het nationaal inkomen, volgens de Nieuw Zeelanders is het toerisme namelijk nummer 1 wat betreft bijdrage aan BBP, gaan we morgen vertrekken naar Taupo via de Lady Nox Geiser. Eens kijken wat ons dat brengt!

Groetjes,

Barry & Jolanda